Trening wytrzymałości siłowej to bardzo ważna część przygotowania i najbardziej specyficzna, czyli odzwierciedlająca to, pod co finalnie trenujemy. Niestety, błędy w tym treningu mogą sprawić, że wypracowana wytrzymałość kompletnie nie przełoży się na wspinanie w skałkach. W tym artykule poznasz 4 najczęstsze błędy popełniane przez wspinaczy i dowiesz się, jak ich unikać.

Trenując na ściance, widzimy chwyty i stopnie, więc nie musimy się nad nimi zbyt długo zastanawiać. Dzięki temu wspinamy się znacznie szybciej niż w skałach. Dodatkowo wiele osób nie trenuje na linie, lecz na ścianie obwodowej (tzw. spraywallu) lub na boulderach gdzie nie ma wpinek, co jeszcze bardziej przyspiesza tempo.

Trenując pod konkretną drogę, np. 30-ruchową, wiele osób po prostu układa 30 ruchowy obwód i na tym kończy. Przez to, że na ścianie wspinamy się dużo szybciej, jesteśmy w stanie przejść w 2 minuty to co w skałkach zajęłoby 4 min. Później podczas wyjazdu w skały, nagle okazuje się, że wytrzymałości wystarcza tylko na 2 minuty, a nie na 4 — a to ogromna różnica, która znacząco ogranicza nasz możliwości.

​Rozwiązaniem jest mierzenie czasu treningu tak, aby był zbliżony do tego, ile rzeczywiście spędzamy na drodze w skałach.

Drugim popularnym błędem jest nieodpowiednia intensywność treningu. Często wynika to z korzystania z gotowych planów, które nie są dostosowane do konkretnej osoby. Przykładowo, załóżmy, że ktoś trenuje pod wymagającą 15-metrową drogę o trudności 7a, a powtarza dwie łatwiejsze drogi o trudności 6b. W efekcie wytrzymałość rozwijana w treningu nie jest specyficzna do pokonania docelowej drogi.

Trzeci błąd nie jest aż tak bolesny jak dwa poprzednie, ale jest bardzo ważny. Polega na niskiej specyfice terenu, na którym robisz trening. W skrócie: załóżmy, że trenujesz pod przewieszone drogi w skałkach, ale na treningach ćwiczysz wytrzymałość na pionowych ścianach. Chwyty i ruchy kompletnie odbiegają od tego, co jest celem. W przewieszeniu wykonujesz dynamiczne ruchy po relatywnie dobrych chwytach, a na pionach trzymasz mikrochwyty i poruszasz się statycznie. Chyba już widać, że takie podejście nie przełoży się dobrze. Dlatego staraj się trenować wytrzymałość w terenie podobnym do tego, pod który się przygotowujesz.

Czwartym błędem jest nie trenowanie pozycji odpoczynkowych. Jeżeli Twoja droga składa się z miejsc, gdzie trzeba odpoczywać na chwytach, warto uwzględnić to w planie treningowym, bo później możesz być nieprzyzwyczajony do restowania. Tymczasem odpoczywanie to też umiejętność — zdolność do rozluźnienia się i regeneracji jest kluczowa, szczególnie na długich drogach.